Meteorologiczna stacja radiolokacyjna RMS-1 | Muzeum Techniki Wojskowej GRYF

Od końca lat 50. XX wieku do uzbrojenia armii radzieckiej, a następnie innych państw Układu Warszawskiego wprowadzano różne typy balistycznych rakiet taktycznych i operacyjno-taktycznych o maksymalnym zasięgu od 50 do 300 km, np. zestawy rakietowe 9K51 Łuna-M, 9K72 Elbrus oraz 8K11 i 8K14. Ich celność w znacznym stopniu uzależniona była od warunków atmosferycznych panujących nie tylko w warstwie przyziemnej, ale również na wysokościach do kilkudziesięciu kilometrów. Spowodowało to intensywny rozwój służb i przygotowania meteorologicznego dla potrzeb wojsk rakietowych. Jednym z najważniejszych elementów systemu rozpoznania warunków pogodowych niezbędnych do zapewnienia celnego ostrzału rakietowego był zestaw ARMS zapewniający możliwość zbierania niezbędnych danych o stanie atmosfery w miejscu rozmieszczenia stanowisk startowych rakiet i na trasie lotu rakiety i opracowania na ich podstawie tzw. Komunikatu Meteorologicznego. Dane zawarte w komunikacie uwzględniane były w podczas wycelowania rakiet.

Głównym elementem zestawu ARMS była radiolokacyjna stacja meteorologiczna RMS-1 (ros. Радиолокационная метеорологическая станция РМС-1). Stacja zapewniała śledzenie i rejestrację toru lotu podwieszanych do balonów biernych obiektów odbijających fale radiowe (tzw. odbijaczy kątowych) lub obiektów czynnych czyli radiowych sond meteorologicznych RKZ-1 (zasilanej ze baterii 200PMHM2Cz) dających poza większym zasięgiem śledzenia, dodatkową możliwość pomiaru oraz rejestracji temperatury i ciśnienia atmosferycznego. Stacja zasilana była napięciem 3x380V o częstotliwości wynoszącej 400Hz z agregatu prądotwórczego ESD-20WŁ o mocy 20kw lub z sieci energetycznej przez specjalną przetwornicę typu 218S. Stacja RMS-1 zamontowana była w specjalnej przyczepie typu 712.

Zestaw ARMS składał się z: samochodu specjalnego Ził-157 będącego miejscem pracy rachmistrzów meteorologicznych, samochodu specjalnego Maz-502 przewożącego zestaw sprzętu służącego w warunkach polowych do produkcji wodoru, ciągnika Kraz-214 lub Ural-375 wykorzystywanym również do transportu butli z wodorem, stacja RMS-1 na przyczepie dwuosiowej holowanej ciągnikiem Kraz lub Ural, agregat na przyczepie dwuosiowej holowanej przez samochód Maz-502 i przetwornica sieciowa 218S na przyczepie jednoosiowej holowanej przez samochód Ził-157. W Wojsku Polskim stacje RMS-1 oznaczone kryptonimem „Ludwik” znajdowały się m.in. w wyposażeniu plutonów meteorologicznych dywizjonów rakiet taktycznych i brygad rakiet operacyjno-taktycznych. Mogły być także wykorzystywane na rzecz lotnictwa i innych rodzajów wojsk potrzebujących kompleksowych danych pogodowych.

Dane techniczne stacji RMS-1:

Długość: 6,89 m;

Szerokość: 2,54 m;

Wysokość w położeniu marszowym: 3,34 m;

Masa: 7200 kg;

Pasmo fal radiowych: 1770-1795 MHz;

Moc impulsu nadajnika: 150 kW;

Szerokość wiązki promieniowania anteny 6,5 stopnia

Czas trwania impulsu sondującego 0,8 mikrosekundy

Częstość powtarzania impulsów sondujących 833 Hz

Zasięg automatycznego śledzenia radiosondy 150 km i odbijacza kątowego 15-20 km

Czas przejścia z położenia marszowego do roboczego: 20 minut