FSC Żuk A13 (1971)

Historia słynnego „Smutka” z Lublina rozpoczęła się w połowie lat 50. W tym czasie istniało duże zapotrzebowanie na samochód dostawczy o ładowności ok. 1 t. Produkowany w Fabryce Samochodów Ciężarowych na licencji GAZa Lublin 51 okazał się nieudany i niezbyt pasujący do potrzeb rynku (za mały na ciężarówkę z prawdziwego zdarzenia, za duży i za drogi na dostawczaka), więc przystąpiono do opracowania krajowej konstrukcji. Prototyp Żuka powstał w 1958 r., a pierwsza publiczna prezentacja odbyła się w Poznaniu rok później. W samochodzie wykorzystano wiele podzespołów z FSO Warszawa, m.in. dolnozaworowy silnik M20 o pojemności 2120 cm3 i mocy 50 KM ze skrzynią biegów, tylny most, wał napędowy, niezależne zawieszenie przednie oparte na dwóch wahaczach, hamulce bębnowe i inne elementy. Produkowany masowo od 1959 r. Żuk, najpierw w odmianie pick-up z dwumiejscową kabiną, doczekał się następnie wielu wersji, takich jak furgon, skrzyniowy, towos, mikrobus, specjalny – pożarniczy, a także wojskowe, np. warsztat elektryczny SKNP. Od połowy lat 60. zaczęto montować nowocześniejszy silnik górnozaworowy – S-21 o tej samej pojemności co poprzednik, ale mocy 70 KM. Największe zmiany w konstrukcji wprowadzono w latach 1973-75. Zmodernizowano kabinę, system nawiewu oraz układ hamulcowy. Produkcję Żuka zakończono w 1998 roku po wyprodukowaniu prawie 588 tysięcy egzemplarzy, nie tylko na rynek krajowy, ale także na eksport.

Dane techniczne FSC Żuk:

Długość: 431 cm

Szerokość: 185 cm

Wysokość: 218 cm

Masa własna: 1400 kg

Liczba miejsc w kabinie: 2

Ładowność: 950 kg

Napęd: silnik benzynowy, czterocylindrowy, górnozaworowy S-21

Pojemność skokowa: 2120 cm3

Moc: 70 KM

Prędkość maksymalna: do 100 km/h

zużycie paliwa: 10-14 l / 100 km