Pojazdy 
FSO 125p Sanitarka (1984 r.)
Wprowadzenie w 1972 roku do produkcji wersji kombi Polskiego Fiata 125p umozliwiło opracowanie na jej bazie nowej sanitarki dla służby zdrowia, która mogłaby zastapić wykorzystywane w tej roli Warszawy. Zmiany w „dużym fiacie kombi” do pełnej wersji sanitarnej przeznaczonej dla pogotowia ratunkowego obejmowały m.in.: zamontowanie za fotelem kierowcy wysuwanych noszy na prowadnicach, siedzenia dla lekarza (lub pielęgniarki / położnej), aparatury tlenowej oraz radiotelefonu. Stosowano inny kolor tapicerki, a na dachu wprowadzono sygnalizację świetlno-dźwiękową (początkowo jedna lampa, w latach 80-tych dwie lampy i sygnalizator dźwiekowy na belce) oraz wywietrznik na dachu. Zmatowiono także tylne szyby w pojeździe, a pod przednim zderzakiem zamontowano reflektory przeciwmgielne. Istniała także wersja sanitarna o znacznie uboższym wyposażeniu specjalistycznym stosowana w tzw. lecznictwie otwartym. Samochód FSO 125p Sanitarka (w 1983 roku wygasła umowa licencyjna z Fiatem, stąd nowe oznaczenie FSO w miejsce Polski Fiat) znajdujący się w zbiorach Muzeum Techniki Wojskowej GRYF wykorzystywany był w Pogotowiu Ratunkowym – Rejon Kartuzy. Identyczna karetka były także na wyposażeniu JW 1068, czyli 25 dywizjonu rakietowego OP w Dąbrówce.
Dane techniczne FSO 125p (model kombi z 1984 roku):
Długość: 4,31 m
Szerokość: 1,63 m
Wysokość: 1,44 m
Masa własna: 1065 kg
Liczba miejsc (ładowność): 5 (450 kg)
Prędkość maksymalna: 150 km/h
Napęd: silnik benzynowy, rzędowy, 4-cylindrowy Fiat DOHC
Pojemność skokowa: 1481 cm3
Moc: 75 KM
Średnie zużycie paliwa: 9 – 13 l / 100 km
