85 mm Armata D-44

Armata dywizyjna wz. 1944 kalibru 85 mm została opracowana w latach 1943-44 w Zakładzie nr 9 „Uralmasz” w Swierdłowsku pod kierunkiem szefa Biura Konstrukcyjnego, F. F. Pietrowa. Jej powstanie wynikało z doświadczeń wojennych, gdy okazało się, że dotychczasowe standardowe armaty czołgowe i przeciwpancerne kalibru 76,2 mm nie są w stanie skutecznie zwalczać nowych niemieckich czołgów i dział samobieżnych. Po usunięciu usterek wykrytych podczas testów nowej armaty, przyjęto ją do uzbrojenia i rozpoczęto produkować w 1945 roku jako D-44, przeznaczając ją do zwalczania czołgów i innych pojazdów, siły żywej, umocnień polowych i punktów ogniowych przeciwnika z użyciem różnorodnej amunicji: odłamkowej, przeciwpancernej (ostro- i tępogłowicowej, podkalibrowej, kumulacyjnej) i blyskowo-dymnej. Armata D-44 wykorzystywana była głównie na szczeblu dywizji lub pułku. Ogółem wyprodukowano 10800 omawianych dział.
Ciekawą wersją była armata SD-44 wyposażona we własny napęd (silnik z motocykla M-72) służący do szybkiej, samodzielnej zmiany stanowiska ogniowego.

 

Dane techniczne:
Kaliber: 85 mm
Długość lufy: 4685 mm /
Zamek: półautomatyczny, klinowy
Obsługa: 6-8 żołnierzy
Masa w położeniu bojowym: 1725 kg
Długość w położeniu marszowym: 8,34 m
Szybkostrzelność: do 20 strz/min
Prędkość początkowa pocisku: 793 – 1050 m/s (w zależności od pocisku)
Penetracja pancerza pod kątem 90 st. i na dystansie 1000m: 95-110 mm
Donośność maksymalna: 15650 m