GAZ-69

Następca GAZa-67B i wykorzystywanych jeszcze po wojnie w ZSRR i państwach UW amerykańskich Willysów i Fordów GPW. W macierzystych zakładach w Gorkim (GAZ) powstała niewielka, początkowa seria tych samochodów (lata 1952-55), większość produkcji odbywała się w Uljanowsku (UAZ, 1954-72). Słynne „Gaziki” powstawały też w Rumunii, w fabryce ARO (1957-75). GAZ-69 występował w dwóch głównych wersjach nadwozia otwartego z dachem brezentowym: dwu- i czterodrzwiowej (tzw. komandorka) oraz wielu specjalistycznych. Pojazd wykorzystano też jako lekki samobieżny niszczyciel czołgów, znany jako 2K15. W specjalnym, podwyższonym nadwoziu z otwieraną do tyłu osłoną mieściła się czteroprowadnicowa wyrzutnia 2P26 na rakiety przeciwpancerne 3M6 „Trzmiel”.

 

Dane techniczne:
Długość / szerokość / wysokość: 3,85 / 1,75 / 2,03 m
Masa własna: 1525 kg
Ładowność: ok. 600 kg
Napęd: silnik benzynowy, dolnozaworowy, 4-cylindrowy M20 o pojemności 2,12 l i mocy 55 KM
Zużycie paliwa: ok. 15 l / 100 km
Prędkość maksymalna: 100 km/h